ระบบระบายอากาศ โรงงาน ในปัจจุบันระบบโรงงานถือว่าเป็นอุตสาหกรรมหลักที่เสริมสร้างให้เศรษฐกิจของไทยมีกำลังมากขึ้น และทำให้ประเทศไทยมีการขยายตัวด้านทรัพยากรแรงงานตามมาด้วยเพราะไทยสามารถผลิตสินค้าส่งออกได้มากและเป็นที่ต้องการของตลาดโลก ไม่ว่าจะไปเป็นพื้นที่ใดของประเทศก็จะมีโรงงานอุตสาหกรรม

ความเป็นอยู่ของทรัพยากรแรงงานในโรงงานแต่ละพื้นที่ค่อนข้างจะแออัดเพราะในแต่ละโรงงานมีจำนวนแรงงานไม่น้อยกว่า 500 คนเป็นอย่างต่ำ สิ่งที่จะช่วยให้สภาพแวดล้อมของโรงงานดีขึ้นนายจ้างต้องคำนึงถึงระบบระบายอากาศของโรงงานว่าควรติดตั้งอุปกรณ์เหล่านี้ไว้ในโรงงานเพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่พนักงานไม่มากก็น้อย

โรงงานควรต้องควบคุมอัตราการเกิดโรคที่จะแฝงมากกับสังคมคนหมู่มาก เช่น โรคระบบทางเดินหายใจ ไวรัสตับอักเสบ หรือแม้กระทั่งมลภาวะเป็นพิษ จึงมีระบบระบายอากาศโรงงานที่ดี เพื่อความปลอดภัยของทุกชีวิตในโรงงานซึ่งต้องมีกลยุทธ์ มาตรการ วิธีควบคุม ป้องกันที่ถูกต้องและเหมาะสม สามารถทำได้หลายวิธีด้วยกันไม่ว่าจะเป็นการควบคุมที่แหล่งกำเนิดมลพิษ ที่ทางผ่านของมลพิษ หรือที่บุคคลต้องสัมผัส

ระบบระบายอากาศ ก็มีทั้งแบบการใช้พัดลมระบายอากาศแบบธรรมชาติ เป็นที่นิยมและใช้กันมาก โดยอาศัยความดันที่แตกต่างในแต่ละพื้นที่ ทิศทางการไหลของอากาศ แรงยกตัวของอากาศ อุณหภูมิที่แตกต่างกัน เป็นตัวกำหนด โดยทั่วไปแล้วการระบายอากาศเพื่อควบคุมอุณหภูมิและกลิ่นในอาคารหรือโรงงาน ข้อมูลที่ใช้ในการออกแบบจะแตกต่างกันไปตามวัตถุประสงค์

การระบายอากาศแบบทำให้เจือจาง เป็นการระบายอากาศเพื่อลดความเข้มข้นของมลพิษ ซึ่งปนเปื้อนอยู่ภายในสถานประกอบการ ด้วยอากาศบริสุทธิ์จากภายนอก

การระบายอากาศเฉพาะที่ เป็นวิธีที่ได้ผลมากที่สุด เป็นการแก้ปัญหามลพิษทางอากาศที่แหล่งกำเนิดโดยตรง

จะเห็นได้ว่าระบบอุตสาหกรรมใหญ่ๆ จะต้องมีการติดตั้งพัดลมระบายอากาศ พัดลมดูดกลิ่น โรงงานให้มีความถูกต้อง เหมาะสมไม่ว่าจะเป็น พัดลม เครื่องปรับอากาศ ท่อส่งลม ถุงกรองฝุ่น พัดลมท่อขจัดกลิ่น พัดลมท่อเขม่าควัน พัดลมท่อดูดฝุ่นละออง สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงอุปกรณ์เบื้องต้นที่ช่วยสกัดกั้นของเสียหรือสิ่งที่ไม่ดีเข้าสู่ร่างกายคนงานเท่านั้น กลุ่มแรงงานที่ทำงานในโรงงานเองก็ต้องมีส่วนช่วยรักษาระบบ สภาพแวดล้อม มลพิษ มลภาวะ ให้เป็นปกติสุข เพราะชีวิตการทำงานในโรงงานอุตสาหกรรมในปัจจุบันมีความเสี่ยงมาก ด้วยระบบเครื่องจักร การควบคุมดูแลต่างๆ อาจยังไม่ทั่วถึง ส่วนหนึ่งจึงต้องเป็นหน้าที่ของคนในโรงงานเองที่จะต้องดูแล เพราะต้องใช้ชีวิตทั้งวัน บางคนอาจจะทั้งคืนในการอาศัยอยู่ในโรงงานที่มีความเสี่ยงแบบนั้น เรียกได้ว่าเสมือนบ้านหลังที่สองหรืออาจเป็นหลังที่สามของคนใช้แรงงานหลายคนที่ต้องเข้ามาทำงานในแหล่งอุตสาหกรรมก็เป็นได้